HEILIGENKALENDER

01 sep

Vanuit de Middeleeuwen zijn de biografieën vaak bedekt met een dikke smeuïge saus om er toch nog wat van te maken. Her en der in deze levensberichten zijn we ze al tegen gekomen, Heiligen waar vrijwel niets over bekent is anders dan veel legende. Dit gaat ook op voor Egidius. Hij leefde rond 700 in Frankrijk in de middle of nowhere. Altijd op de vlucht voor volgelingen die op zijn vele wonderen afkwamen. Uiteindelijk kwam hij in een grot in de Provence terecht en bleef daar in leven door onder meer een hinde te melken. Deze hinde werd op een goede dag bejaagd en het dier zocht toevlucht bij Egidius in zijn grot. Echter de jagers schoten pijlen en één daarvan kwam in het been van Egidius terecht. Bij de jachtpartij was de koning der West Goten betrokken en deze bood Egidius aan om één van zijn doktoren te sturen. Egidius weigerde, dit was het lot van God. Ten einde raad bouwde de koning toen maar een klooster voor hem. In dit klooster, Saint Gilles, werd Egidius natuurlijk abt.
Opnieuw stroomden bedevaartgangers toe, waaronder ook vorst Karel Martel die zijn zonden niet durfde op te biechten. Maar hier kwam een engel te hulp. Op het altaar legde de engel een briefje neer met zonden van de vorst. Egidius toonde dit aan Karel met als gevolg een flinke huilbui, de biecht en de noodzakelijke offers.
De moraal: De Middeleeuwer hoefde bij onvergeeflijke zonde slechts aan Egidius te denken en hij kreeg toegang tot de paasbiecht, de echte zonde belijding, een voorschot op zijn vergiffenis. De hel hoefde dus niet gevreesd te worden. Maar met de Contrareformatie raakte zijn verering in onbruik, het verhaal van de hinde was te goedkoop. Toch werd de verering in Nederland in 1938 weer ingevoerd in Ransdaal, Zuid Limburg. Maar aan het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw nam de belangstelling van de St. Egidiusverering weer af. Ransdaal werd een heus bedevaartsoord In de Theresiakerk van Ransdaal bevindt zich een reliek in de vorm van een botfragment.