HEILIGENKALENDER

11 nov

Beter bekend als Sint Maarten wordt hij in grote delen van ons land nog vereerd. Toegegeven, net als St. Nicolaas (6 december), nu meer als volklore dan als christelijk feest. Met de komst van de donkere dagen was dit het laatste feest. Het vee ging de stal in, de kachel werd gestookt en inspireerde kinderen tot lampion optochtjes, waarbij zij werden toegestopt met de gaven van de laatste oogst, noten of koek.
Ook kwam er vaak gans op tafel. En dit heeft een andere achtergrond, waarvoor we even de levenswandel van Martinus moeten nagaan. Martinus was onderofficier bij de Romeinse cavalerie en op weg naar Amiens vond hij daar een halfnaakte man te blauwbekken in de winterkou bij de stadspoort. 
Wat te doen? Martinus ritste met zijn zwaard zijn mantel in tweeën en dekte de man toe. Raar toch? Waarom niet gewoon de mantel afgestaan? Dan kon niet omdat de mantel een onderdeel van de militaire outfit was en alleen door deze in tweeën te snijden kon aan de voorschriften voldaan worden voor naastenliefde en dienstvoorschrift.
Toch was Martinus nog niet een christen, wellicht werd hij pas ver na zijn diensttijd volwaardig christen. Als lekenbroeder trok hij evenwel half Europa door en stichtte uiteindelijk een kluizenaars kolonie in Frankrijk. Al had hij er geen zin in, na de dood van de bisschop van Tours wilde het volk hem als nieuwe bisschop. Op de vlucht dook hij een ganzenhok in en toen de achtervolgers dit hok passeerden begonnen de ganzen te gakken. Het verraad van de ganzen maakte hem alsnog tot bisschop tegen wil en dank, maar bleef wonen in zijn kluis. Alles tot afkeer van zijn collega's. Maar hierdoor werd Martinus wel geliefd bij het volk. En het verraad van de ganzen maakten deze dieren tot de dis van vandaag.