HEILIGENKALENDER

02 jan

Leven in afzondering, armoede, kuisheid en belijdenis werd vanaf de Middeleeuwen vooral in kloosters beoefend en soms ook in kluizenaarswoningen, die later soms tot volwaardige kloosters uitgroeiden. In de vroege Middeleeuwen trokken in Egypte velen de woestijn in om deze levensomstandigheden na te bootsen. Sommigen leefden in holen, leefden op een dieet van water en brood en anderen hielden er soms losvaste relaties op na. Dit waren de woestijnvaders, vaak fakiers en kluizenaars. Het leven was hard. De ziel moest rusten opdat God er volledig bezit van kon nemen. Verdriet en vreugde werden verbannen, de geneugten van het leven werden opzij opgezet. Zij die het niet aankonden werden geestelijk gestoord.
Zo was ook Macarius. Hij leefde in een spelonk waar je amper in kon liggen. Vermoeid trok hij dan naar z'n tweede stek waar hij ruste, maar niet dronk of at. Kreeg hij bezoek dan ging hij naar zijn derde stek waar hij in goed fatsoen zijn relaties kon ontvangen, onderwijs kon geven of gelovigen kon toespreken. Echter de bisschop van Alexandrië was vervuld van jaloezie op de volmaakte leefwijze van Macarius, dat hij hem verdreef naar een eiland in de Nijl.
 Het toeval wil dat er echter twee Macariussen geleefd hebben onder dezelfde omstandigheden en beiden ongeveer even oud. Beiden schreven veel en beiden werden verbannen naar dat eiland in de Nijl.
Toch wordt er onderscheid gemaakt te Macariussen, Marcarius de Jonge wordt vandaag herdacht en voor Marcarius de Oude is nog een plaatsje ingeruimd op 15 januari. 

Er is nog derde Marcarius te vereren. Ook een tijdgenoot en deze heeft zijn naamdag op 9 mei.