Jammer voor de bisschop Isidoor van Sevilla, maar hij moet het afleggen tegen een naamgenoot uit Madrid, een landarbeider. Al heeft de eerste een hogere rang in de kerk, de bevolking koos voor de boer. In vrijwel elk bisdom wordt het boertje Isidorus wel op een één of andere dag in april of mei gevierd.
Isidorus was zoon van een landarbeider in dienst van een grootgrondbezitter in de omgeving van Madrid. Hij trad in het huwelijk met de eveneens Heilig verklaarde Santa Maria de la Cabeza. Het vroege overlijden van een van hun kinderen spoorde hen aan tot een zeer vrome levenswijze. Zeer tegen de zin van de collega's van Isidorus. Bidden deed je op zondag in de kerk en niet op het land of onder het werk. Ze deden hun beklag bij hun heer die vervolgens Isidorus ging bespieden. En hier zag de hereboer een wonder. In de tijd dat Isidorus zat te bidden, pakten engelen de ploeg achter de ossen en ploegden hiermee de akker. Een andere keer liet de horige een bron ontspringen om de akkers te bevloeien.
Snel was Isidorus voor de bevolking bij het leven al Heilig, nog eens gesterkt doordat hij alles wat hij missen kon weggaf aan de minder bedeelden. Ondanks dat de Heiligverklaring door de kerk nog 5 eeuwen op zich liet wachten, was zijn verering al wijd verbreid onder de Europese boerenstand.