In de ons omringende landen wordt Walburgis op veelal op 1 mei herdacht. De nacht van 30 april op 1 mei staat daar vooral bekend als Walburgisnacht. Deze nacht stond in het teken van de zwarte magie. Heksen hielden dan de grote voorjaarsbijeenkomst welke in het teken stond van de verering van vrouwelijke en mannelijke krachten in de natuur.
Andere data voor Walburgis vereringen zijn: 25 februari (zoals bij ons); 4 augustus (bisdom Münster) en 12 oktober Eichstätt, (zie hieronder).
Niet alleen in de clan van de familie van Karel de Grote waarde het Heiligvirus rond. Ook de adelijke Engelse familie van Walburgis had er last van. Haar vader Richard was ook al Heilig verklaard en haar broers Willibald en Wunibald zouden ook nog Heilig worden. Dan hebben we nog haar oom Bonifatius en haar nicht Lioba.
Omdat er in het reeds christelijke Engeland niets meer te halen viel, gingen veel missionarissen naar het vaste land om daar de geloofsleer uit te dragen. Bonifatius vroeg daarbij of beide meiden genegen waren mee te werken. Door avontuur gelokt trokken ze de Noordzee over en leidden soms patrouilles van nonnen die de missionarissen begeleiden. Zo kwamen deze dames in Zuid Duitsland terecht, waar Wunibald al een dubbelklooster voor mannen en vrouwen gesticht had. In dit klooster werd Walburgis het hoofd. In deze functie was ze vooral organisator en docent op de mannenafdeling voor bijbelkennis. Ook richtte ze nog een kostschool voor jonge vrouwen op. Het klooster en de abdij in Eichstätt bestaan nog steeds en ze is patronesse van de benedictinessen. In Eichstätt wordt het overbrengen van haar relieken op 12 oktober herdacht.